دخترخاله ها

 صفحات۳۲ و۳۳

و خدا را یاد کنید (به ذکر تکبیر) در چند روزی معین (ایام تشریق) پس هر که شتاب کند و اعمال را در دو روز انجام دهد گناه نکرده، و هر که تأخیر کند نیز گناه نکرده. این حکم برای کسی است که (از هر گناه یا از محرمات احرام) پرهیزکار بوده است، و از خدا بترسید و بدانید که به سوی خدا باز خواهید گشت. (۲۰۳) و از مردم کس هست که تو را از گفتار دلفریب خود به شگفت آرد (تا از دروغ به متاع دنیا رسد) و خدا را به راستی نیت خود گواه گیرد حال آنکه این کس بدترین دشمن (اسلام) است. (۲۰۴) و چون از حضور تو دور شود کارش فتنه و فساد در زمین است و بکوشد تا حاصل خلق به باد فنا دهد و نسل (بشر) را قطع کند؛ و خدا فساد را دوست ندارد. (۲۰۵) و چون او را (به نصیحت) گویند: از خدا بترس، خود پسندی او را به بدکاری برانگیزد (و پند نشنود). جهنّم او را کفایت کند که آرامگاه بدی است. (۲۰۶) و بعضی از مردم از جان خود در راه رضای خدا درگذرند؛ و خدا با چنین بندگان رئوف و مهربان است. (۲۰۷) ای اهل ایمان، همه متّفقا در مقام تسلیم خدا در آیید و از وساوس شیطان پیروی مکنید که او همانا شما را دشمنی آشکار است. (۲۰۸) پس اگر باز به راه خطا رفتید با وجود آنکه ادلّه روشن از جانب خدا برای شما آمد، در این صورت بدانید که خدا (بر انتقام خطا کاران) توانا و دانا است. (۲۰۹) آیا کافران جز این انتظار دارند که خدا با ملائکه در پرده‌های ابر بر آنها در آید و حکم (قهر خدا به کیفر کافران) فرا رسد؟ و کارها همه به سوی خدا باز گردد. (۲۱۰) (ای پیغمبر) از بنی اسرائیل سؤال کن که ما چقدر آیات و ادلّه روشن بر آنها آوردیم! و هر کس پس از آنکه نعمت و هدایتی که خدا به او داد آن را به کفر مبدّل کند (بداند که) عقاب خدا بر کافران بسیار سخت است. (۲۱۱) حیات (عاریت و متاع) دنیوی برای کافران جلوه نمود و آنها اهل ایمان را فسوس و مسخره می‌کنند ولی مقام تقوا پیشگان روز قیامت برتر از کافران است، و خدا به هر که خواهد روزی بی‌حساب بخشد. (۲۱۲) مردم یک گروه بودند، خدا رسولان را فرستاد که (نیکوکاران را) بشارت دهند و (بدان را) بترسانند، و با آنها کتاب به راستی فرستاد تا در موارد نزاع مردم تنها دین خدا به عدالت حکمفرما باشد؛ و در کتاب حق، اختلاف و شبهه نیفکندند مگر همان گروه که بر آنان کتاب آسمانی آمد، برای تعدی به حقوق یکدیگر، پس خداوند به لطف خود اهل ایمان را از آن ظلمت شبهات و اختلافات به نور حق هدایت فرمود، و خدا هر که را خواهد راه راست بنماید. (۲۱۳) آیا گمان کرده‌اید که به بهشت داخل شوید بدون امتحاناتی که پیش از شما بر گذشتگان آمد؟ که بر آنان رنج و سختیها رسید و همواره پریشان خاطر و هراسان بودند تا آن گاه که رسول و گروندگان با او (از خدا مدد خواستند و) گفتند: بار خدایا، کی ما را یاری کنی؟ (در آن حال خطاب شد: بشارت دهد که) هان! همانا یاری خدا نزدیک است. (۲۱۴) از تو سؤال کنند که چه انفاق کنند؟ بگو: هر چه از مال خود انفاق کنید درباره پدر و مادر و خویشان و یتیمان و فقیران و در راه ماندگان رواست، و آنچه نیکویی کنید خداوند بر آن آگاه است. (۲۱۵)

 الهام دخترخاله ها 

به دلیل خطای دید از آیات هفته ی گذشته پست این هفته رو نوشتم....

با خواندن آیات 200 و 201 سوره بقره که در مورد حاجات افراد در دعاست، این جمله از دکتر شریعتی را به یادم آورد: " دین اگر به کار دنیای مردم نیاید، حتما برای آخرت نیز سودی نخواهد داشت." اما خیلی وقتها با وجود آنکه این طور عنوان می شود که دین باید در تمام شئون زندگی افراد جاری باشد، در عمل دین به یک سری آداب خاص خلاصه می شود که ارتباطی با سبک زندگی افراد ندارد و تنها فلسفه ذهنی فرد برای انجام این آداب بهبود حیات اخروی است. برای همین در اکثر موارد، این قوانین دست و پاگیر به نظر می رسد. برای مثال، بیشتر افراد برای کسب روزی حلال که پرهیز از کم فروشی و گرانفروشی، غش در معامله، عدم فرار مالیاتی و... را شامل می شود، برای دوری از آتش جهنم تلاش می کنند. اما از آنجا که آخرت یک نگاه بلندمدت است و همچنین ایمان عمیقی میطلبد، به مرور و در کنار مشکلات کوتاه مدت معیشتی کم رنگ شدن انگیزه آن امکانپذیر است. در حالی که چنانچه این فضیلت دینی در کنار مطلوبیت های دنیوی قرار داده شده و فرد بداند کسب روزی حلال برابر با شفافیت اقتصادی، کاهش حاشیه بازار دلالان، هماهنگی قیمت و کیفیت، افزایش عدالت اقتصادی و در نهایت رفاه جامعه است به دلیل نمود آثار آن در کوتاه مدت خودبه خود انگیزه های دنیوی موجب تقویت انگیزه های اخروی و زیربنای آن می شود. در چنین شرایطی نظام اقتصادی، با همراهی انگیزه های معنوی افراد استحکام بیشتری برخوردار است.
از این رو بهتر است برای تشویق مردم به فعالیتهای اقتصادی مفید یا پرهیز از مصرف گرایی و...، نخست بر روی نتایج اقتصادی و اجتماعی دنیوی(کوتاه مدت) آن تاکید شود و سپس بهره های اخروی(بلندمدت) به عنوان عنصر تشویقی به کار گرفته شود. زیرا پافشاری تنها بر منافع دنیوی یا اخروی، انسان خاکی-ملکوتی را دچار سرگردانی می کند.

آیات 204 و 205

خدایی هممون چند تا كاسب ، كارمند ، كارگر و ... میشناسیم كه اینجورین؟!!!هزار دفعه تا حالا پیش آمده كه فروشنده ی برای قالب كردن جنس بنجلش بهم پای هرچی خدا و پیغمبر كشیده وسط.كارمندش هم توی كار خودش به یه شكل از این ماجرا استفاده میكنه و...

حالا كاری به مقامات سیاسی ، دولتی و ... ندارم. اونجا هم كم نیستن  آدمهای كه اینجورین و خب بنظرم وقتی هممون انقدر راحت میتونیم قسم بخوریم چرا اونها نكنن.درسته كه مسولیت اونها نسبت به مای آدم معمولی خیلی بیشتر و خب نتیجه ی كارهاشونم به طبع وسیع تره ولی وقتی قسم دروغ خوردن یه عادت باشه برامون دیگه نمیشه طبقه بندی كرد و گفت : كاسب جان شما قسم بخور اشكال نداره ولی وزیر جان شما قسم نخور اشكال داره.

توی آیه بعد حرف از به فساد كشوندن زمین.

شاید اون كاسبی كه داره یه جنس معمولی رو با همین زبون بازی ها میفروشه خیلی نشه بهش گفت: داری جامعه رو به فساد میكشونی .ولی توی حتی همون شغل های پایین ، هم تولید بی اعتمادی میكنه و از اون طرف هم تبلیغ بی كیفیتی.

وقتی ماها احساس كنیم میشه با یذره زبون بازی و چهارتا دروغ تحویل دادن .محصولات ، خدمات و ... كه كیفیت لازم رو نداره به مشتری ارائه بدیم . دیگه تلاشی برای ارتقا كیفیت نمیكنیم و این میشه شروع یه سیكل معیوب كه به همه ی شاخه های تولیدی میرسه و سر آخرش هم از محصولات دارویی و غذایی سر در میاره كه مستقیماً با جون مردم طرفن.(بنظرم تبلیغات دروغین رسانه ها دقیقاً نوع به روز شده ی این آیه هستن)

یه مثال دیگشم كه باید بگم : متاسفانه برای خود من خیلی ملموس تره و تا امروز فكر میكنم بچه های همسن و سال من بیشتر باهاش در گیر بودن همین اتفاق توی محیط های آموزشی است.

همكلاسی های خودشیرینی كه حالا هركدوم طبق لم استادشون(اینجا دیگه قسم دروغ به خدا مطرح نیست و برای هر استادی یه شیوه جواب میده) شروع میكردن با شیرین زبونی ، نمره ی اضافه تر گرفتن و درس ها رو با وجو سواد كم با نمرات بالای پاس كردن.این دانشجوها تهش میشن آدمهای كه قراره برای هموطناشون خونه بسازن ولی بخاطر بی دانشی ، خونشون سست میشه و بدون حتی زلزله آوار میشه روی سر مردم.یا میشن پزشكی كه یجور دیگه و كاملاً مستقیم آدمها را نبود میكنه.یا اقتصاد دانی كه با تصمیمات اشتباه اقتصادی یه ملت رو به فقر مینداره و تهش باز نابودی است و ....

توی هر رشته ی كه باشه بلاخره یه جای صابون این بی سوادیش به جامعه ی این ملت میخوره.

شاید همین دو آیه به خود من یكی داره میگه توی مسولیتی كه داری و آلان فقط درس خوندن. كم نذار و كمبودهات رو با زبون بازی جبران نكن.هركدوم از ما ها به اندازه ی همون یك نفر بودنمون مسولیت داریم در برابر همه ی جهان هستی.